Максім Багдановіч: Розніца паміж версіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
+cat. |
|||
Радок 42: | Радок 42: | ||
[[Катэгорыя:Пісьменнікі]] |
[[Катэгорыя:Пісьменнікі]] |
||
[[Катэгорыя:Паэты]] |
[[Катэгорыя:Паэты]] |
||
[[Катэгорыя:Беларусы]] |
|||
[[pl:Maksim Bahdanowicz]] |
[[pl:Maksim Bahdanowicz]] |
Версія ад 09:03, 2 студзеня 2013
Максім Багдановіч (1891–1917) – беларускі паэт, празаік, публіцыст, дасьледчык, літаратуразнавец, перакладчык, клясык беларускае літаратуры.
- Так цёпла цэлы дзень было,
Што дзед – i той сцягнуўся з печы,
Ля рэчкі сеў, дзе больш пякло,
I грэў пад старай світкай плечы.- Крыніца: верш Дзед, 1913
- Ціха ўсё было на небе, зямлі і на сэрцы...
Ноч цемнатою навокала ўсё пакрывала,
Ясныя зоркі блішчалі, і месяц ўжо выплыў,
Неба, і лес, і палі серабром аблівая.- Крыніца: верш Ноч, 1908
- Толькі ў сэрцы трывожным пачую
За Краіну радзімую жах,
Ўспомню Вострую Браму святую
І ваякаў на грозных канях.
Ў белай пене праносяцца коні,
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць:
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разбіць, не спыніць, не стрымаць.- Крыніца: верш Пагоня, 1913
- Дзесь у хмарах жывуць павукі,
Што снуюць павучыну дажджа (...)
Чуеш! Во шорах ног павукоў,
Аплятаючых сьцены і дах.- Крыніца: верш Дзесь у хмарах жывуць павукі..., 1911
- Краю мой родны! Як выкляты Вогам —
Столькі ты зносіш нядолі.
Хмары, балоты... Над збожэм убогім
Вецер гуляе на волі.
Поруч раскідалісь родные вёскі.
Жалям сцікаюцца грудзі! —
Бедные хаткі, таполі, бярозкі,
Ўсюды панурые людзі...- Крыніца: верш Краю мой родны! Як выкляты Вогам..., 1913
- Мая душа, як ястраб дзікі,
Што рвецца ў неба на прастор,
Вартуе вольных птушак крыкі,–
Мая душа як ястраб дзікі.- Крыніца: верш Мая душа, 1910
- Народ, Беларускі Народ!
Ты – цёмны, сляпы, быццам крот.
Табою ўсягды пагарджалі,
Цябе не пушчалі з ярма
I душу тваю абакралі, —
У ёй нават мовы няма.- Крыніца: верш Народ, Беларускі Народ!, 1913
- Я не самотны, я кнігу маю...
- Крыніца: верш Ў краіне светлай, дзе я уміраю, 1917
- не нудзіся!
Прыйдзе вясна!
Гукне: „Прачніся, зямля! прабудзіся
З цяжкага сна!”
Сонца прагляне, зазелянее
Траўка ў лугу,
Гукне вясна і, як ветрам, развее
Гора-нуду!- Крыніца: верш Прыйдзе вясна, 1908
- Сосны, елі, хвоя, хвошчы,
Цёмны мох.
Чую я – лясун касматы
Тут залёг.- Крыніца: верш Лясун, 1909
- «Ўспамянем, мой дружа, ў багатай чужыне
Аб беднай, далёкай сваёй старане».- Крыніца: верш На чужыне, 1905