Іван Бунін

Іван Бунін

Іван Аляксеевіч Бунін

Нараджэнне

10 (22) кастрычніка 1870 Варонеж

Смерць

8 лістапада 1953 Парыж

Цытаты яго

25 мая 1918 г. (стары стыль) 11.00, Орша. Уздоўж чыгункі буданы з дошак, у іх бежанцы з Расеі, што вяртаюцца дамоў, на Украіну. Мы трэці дзень у дарозе. У Маскве прыехалі на Савелаўскі вакзал а 15.00, 23-га ... У Смаленск прыбылі ўранні 25-га, адкуль выехалі ў 5 раніцы. У Оршы стаім ужо тры гадзіны, не знаючы: куды паедзем далей. 26 мая. Рушылі ў 11.20, у 11.50 мы на "нямецкай" Оршы — за граніцай. Ян са слязьмі сказаў: "Ніколі не пераязджаў мяжы з такім пачуццём! Дрыжу! Няўжо нарэшце я выйшаў з улады гэтага быдлячага народу!" Хваравіта шчасліў быў, калі немец даў у твар нейкаму бальшавіку, як ён наўмеўся штось зрабіць яшчэ па-бальшавіцку. Час тут ужо нармальны. Нямецкі пост, купіў у немцаў бутэльку кюмеля. У час снядання і абеду ў нас у поездзе быў памочнік каменданта станцыі, немец 23 год. Едзем на Жлобін. 27 мая (9 юня). Васкрасенне. Уранку Мінск. Шэра, сумна. Дазналіся, што поезд пойдзе на Баранавічы. З поезда мелі па-над сілы цягнуць рэчы на іншы, Аляксандраўскі, вакзал — больш ад вярсты. Дапамаглі 2 хворыя салдаты. — Бунін, якога жонка называла "Янам", перапісаў і трохі дапоўніў яе нататкі

25 мая 1918 г. (старый стиль) 11 часов утра (по "нов [ому] времени"), Орша. Вдоль полотна ж[елезной] д[ороги] дощатые шалаши, в них беженцы из России, возвращающиеся на родину, на Украину. Мы третий день в пути. В Москве приехали на Савеловский вокзал в 3 ч. дня, 23-го ... В Смоленск прибыли рано утром 25-го, откуда тронулись в 5 утра. В Орше стоим уже 3 часа, не зная, когда поедем дальше. 26 мая. Двинулись в 11 ч. 20 м. утра. В 12 ч. без 10 м. мы на "немецкой" Орше — за границей. Ян со слезами сказал: "Никогда не переезжал с таким чувством границы! Весь дрожу! Неужели наконец я избавился от власти этого скотского народа!" Болезненно счастлив был, когда немец дал в морду какому-то большевику, вздумавшему что-то сделать еще по-большевицки. Время здесь уже нормальное. Немецкий пост, купил у немцев бутылочку кюммеля. За завтраком и обедом у нас в поезде был помощник коменданта станции, немец 23 лет. Едем на Жлобин. 27 мая (9 июня). Воскресенье. Утром Минск. Серо, скучно. Узнали, что поезд пойдет на Барановичи. Из поезда пришлось непосильно тащить вещи на другой, Александровский, вокзал — больше версты. Помогли 2 больных солдата.