Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч

Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч

Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч.

Нараджэнне

4 лютага 1808 фальв. Панюшкавічы, Бабруйскі павет, Расійская імперыя

Смерць

29 снежня 1884 Люцынка, Мінскі павет, Расійская імперыя

Грамадзянства

Беларусь

Род дзейнасці

празаік

Вінцэ́нт-Яку́б (Вікенцій Іванавіч) Ду́нін-Марцінке́віч (Псэўданім: Навум Прыгаворка) — беларускі празаік, паэт, драматург, тэатральны крытык. Заснавальнік нацыянальнай драматургіі, тэатру, першы клясык новае беларускае літаратуры.

Думкі

Зьвяртайце ўвагу не на багацьце, але на сэрца, навуку і славу ў людзей.

Бараніць родны край – гэта рыцараў справа!

Што чуе сэрца, тое без страху гавораць нашы вусны.

"Кожнае Божае стварэньне прывязваецца да роднага кута, у якім, выходзячы з мацярынскага лона, выдала першыя гукі, у якім, падтрыманае чулымі, клапатлівымі рукамі бацькоў ставіла першыя крокі.

З адукацыяй і веру спалучайце!

Той каханьня не дастане, Хто адно глядзіць нажывы.

Што зрабіў дабро, душа мая рада.

Ваш суд мне не страшны, хай злосна скавыча У будцы сабака, увагі на пса не зьвярну я. Як раіць пясьняр Сыракомля, пішу я Цяпер, як заўсёды, на мове мужычай.

Калі бяседа будзіць мілыя ўспаміны, Дык момантам здадуцца вечара гадзіны.

Асьцярожна, каб веліч былога не сьцерці!

У людскай натуры здаўна зло такое, Што ляпей смакуе, дзетачкі, чужое.

Дык і ў тых, пра каго кажуць: душы іх зь лёду – Растае лёд у танцы жыцця і свабоды.

Эх, міла ж чалавеку з прошласьці ўспамінам Змагацца, зручна ўсеўшыся перад камінам

На шляху здрады хіба вам Бог дапаможа?

Хто з Богам, з тым і Бог.

Чакаць – мужыцка прывычка.

Людзей трэба слухаць. Не прыстоіць проціў усіх дмухаць.

Асьвета ёсьць першай прыступкай, як фізычнага, гэтак аднолькава і маральнага паляпшэньня побыту

О Божа! Бясконцы дабра крыніцы, Калі твой люд, што цябе абражае, Заместа кары з тваёй жа дзясніцы Такое багацце мае.

Хоць касцёлак невялічкі, Ды ў ім стройна, гарманічна.

Кабета просіць, вось ангел, здаецца!

Прысягу ламаць грэх вялікі, не гожа.

Хто ў Бога верыць, той не ашуканы.

Каб ты, адважны Гектар, мог прадбачыць, Што згінеш у баі, лёс мог бы перайначыць – Сядзеў бы ў Троі. І Ахіл не йшоў бы ў схватку, Каб знаў, што нехта там стралой прашые пятку.

Услужыць нялёгка справядлівай славе!

Юрыста абдзярэ ўсіх дачыста.

Не, да скнары, каб сьмерць пагражала, нябога, Не ідзі за парадай і за дапамогай.

Выказваньні пра Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча

	Марцінкевіч, першы ўзяўшы ў сьвядомыя рукі беларускую дуду нашага народа, здабыў зь яе песьню, якую народ зразумеў, а хатняе рэха паўтарыла.
	— Уладзіслаў Сыракомля

Спасылка

Думкі Дуніна-Марцінкевіча