— Што, чужая?
— Ды не за тое б’юць, Валодзька, што чужая, а за тое, што пустая. Во! Пчала, Валодзька, адна жыць ня можа — сям’ю любіць, работу. Сама загінь, толькі б у доме ўсё добра было. А што чужая… Мёд носіць — жыві і радуйся! А гэта, відаць, пустая…[1]
