Любоў Грынчык
| Любоў Грынчык | |
| [[Файл:|center|200px|Любоў Грынчык]] | |
| Нараджэнне | |
| 1923 Быцень, Польская Рэспубліка | |
| Смерць | |
| 2009 Мінск, Беларусь | |
| Грамадзянства | |
| Беларусь | |
| Род дзейнасці | |
| спявачка, гітарыстка | |
Любо́ў Гры́нчык (1923, Быцень, Польская Рэспубліка ― 2009, Мінск, Беларусь) ― беларуская спявачка і гітарыстка.
Выказванні Любоў Грынчык
[правіць]
|
- —
Выказванні пра Любоў Грынчык
[правіць]У 1965 годзе мы пераехалі ў Менск на вуліцу Сурганава. І Быкаў да нас у госьці прыходзіў, і Барадулін, і Караткевіч, і Мальдзіс, і Панізьнік… А Караткевіч прыяжджаў да нас у Быцень, дык пад вокнамі хаты людзі зьбіраліся яго слухаць. Дагэтуль застаўся плот, які яны з маім бацькам рабілі. Шкада разьбіраць. У нас быў такі сапраўдны цэнтар.[1] — Распавядае сын Любові Аляксееўны, фізік-вынаходнік Мікалай Грынчык. | |
| — Мікалай Грынчык |
- — Tuzin.fm
У свае 23 гады маці апынулася ў Комі АССР на лесапавале. За тое, што выкладала ў пачатковай школе падчас акупацыі. Не ўлічылі чамусьці тое, што напачатку вайны яна выратавала савецкіх вайскоўцаў, правёўшы бродам праз Шчару. Непадалёк ад ейнага лягера, дарэчы, служыў Сяргей Даўлатаў. Яна была ярая нацыяналістка, але своеасаблівая. Магла азлобіцца на тым лесапавале. Але добра выказвалася пра канвой. Тыя раілі, што есьці ад цынгі. Назад з Варкуты да Масквы маці дабіралася на даху вагона. Пазьней яе рэабілітавалі — Кажа Мікалай Грынчык. | |
| — Мікалай Грынчык |
- — Tuzin.fm
|
- —
